کد مطلب:107012 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
[صفحه 683] نقل كرده اند وقتی كه امام (ع) (از جنگ صفین) به كوفه بازگشت، گذرش بر قبیله ی (شبامیین) افتاد، صدای گریه زنها را بر كشته های جنگ صفین شنید و چون حرب بن شرحبیل شبامی كه از بزرگان قبیله بود خدمت امام (ع) آمد، امام (ع) به او فرمود: (آیا زنها با گریه ای كه به گوش من می رسد می خواهند بر شما مسلط شوند، آیا شما نمی خواهید آنان را از گریه باز دارید) حرب خواست پیاده در ركاب حضرت حركت كند، امام فرمود: (برگرد كه پیاده آمدن مثل تو با مانند من، برای فرمانروا گرفتاری و برای مومن ذلت و خواری است). شبام، به كسر شین نام قبیله ای از عرب است. قادما، حال است، و استفهام، استفهام انكاری است چون بر فعل نفی وارد شده است. قبلا معلوم شد كه بی تابی در معصیت از صفات ناپسند می باشد و نهی شده است، زیرا باعث ترس مرد می شود و او را برای جنگیدن سست می كند، در صورتی كه جنگ امری است ضروری. امام (ع) او را از راه رفتن در ركاب خود برحذر داشته است با قیاس مضمری كه صغرای آن جمله ی (فان مشی مثلك...) و كبرای مقدر آن نیز چنین است: و هر چه كه باعث گرفتاری و ذلت و خواری شود، ترك آن واجب است.
صفحه 683.